عطار نیشابوری، یکی از شاعران و عارفان نامآور ایران در قرن ششم و هفتم هجری قمری است. عطار مردی پرکار و فعال بود؛ چه در آن زمان که به شغل عطاری و طبابت اشتغال داشته، چه در دوران پیری خود که به گوشهگیری از خلق زمانه پرداخته و به سرودن و نوشتن آثار منظوم و منثور خود مشغول بوده است. عطار، یکی از شاعران بزرگ متصوفه و از مردان نامآور تاریخ ادبیات ایران است. سخن او ساده و گیراست. او برای بیان مقاصد عرفانی خود بهترین راه را که همان آوردن کلام ساده و خالی از هرگونه آرایش است، انتخاب کرده است. ارتفاع سردیس عطار ۳۸ سانتیمتر، وزن آن حدود یکونیم کیلوگرم و جنس آن از فایبرگلاس است. این سردیس که سر عطار نیشابوری رانشان میدهد، در کارگاه «تندیس و پیکرهسازی شهریار» ساخته شده است.