مجسمه تندیس و پیکره شهریار طرح تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی کد M150-2

حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه‌سرای ایرانی است. او از زمان کودکی که به کسب علم و دانش می پرداخت، به خواندن داستان هم علاقه‌مند شد و به تاریخ و اطلاعات مربوط به گذشته ایران عشق می ورزید. همین علاقه به داستان‌های کهن بود که او را به فکر انداخت تا شاهنامه را به نظم در‌آورد. چنان که از گفته خود او بر می‌آید، مدت‌ها در جستجوی این کتاب بوده و پس از یافتن نسخه اصلی داستان‌های شاهنامه، نزدیک به سی‌سال از بهترین ایام زندگی خود را وقف این کار کرده است. ارتفاع تندیس فردوسی نردیک به ۴۰ سانتی‌متر، وزن آن کمتر از یک‌و‌نیم کیلوگرم و جنس آن از فایبرگلاس است. این تندیس در کارگاه «تندیس و پیکره‌سازی شهریار» ساخته شده است. سازنده در این تندیس، فردوسی را در حالتی ایستاده که کتابی در دست دارد، نشان می‌دهد. او این حالت را از نگاره فردوسی الهام گرفته و این تندیس، کوچک شده همان مجسمه‌ای است که بارها در میدان فردوسی تهران دیده‌ایم. مجسمه‌ها می توانند از هر جنسی باشند، می‌توانند در هر اندازه و شکلی باشند، پیچیده یا ساده باشند. اما به طور قطع هر کدام پیامی برایمان دارند. می‎توانند قهرمان‌های اساطیری باشند که در داستان‌ها اسمشان را شنیده‌ایم، یا می‌توانند شکل‌های ساده هندسی باشند. می‌توانند پیکره شاعر محبوبی بر سر میدان شلوغ شهر باشند، یا حتی پرنده‌ سفالی روی طاقچه. مجسمه‌ها مثل سفر می‌مانند. سفری از زندگی روزمره به سوی احساس و اندیشه، به سوی زیبایی و از همه مهم‌تر به سوی گفتگوی تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و اندیشه‌های مختلف و متفاوت با یکدیگر. مجسمه‌ها می‌توانند بیانگر یک اندیشه، فرهنگ یا تمدن باشد. فرهنگ و اندیشه‌ای که گاهی اوقات از قرن‌های گذشته با انسان سخن می‌گوید.