مجسمه تندیس و پیکره شهریار مدل تندیس مولانا کد M110-2

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا، از مشهورترین شاعران ایرانی‌تبار پارسی‌گوی است. «خداوندگار» و «مولانا» از لقب‌های او بوده که در زمان حیاتش رواج داشته و «مولوی» در قرن‌های بعد در مورد او به کار رفته است. مولانا به‌عنوان چهره‌ای درخشان در تاریخ مشاهیر علم و ادب جهان، شهرت بی‌مانندی دارد. او گذشته از وقوف کامل به علوم و فنون گوناگون، عارف، شاعر و اندیشمندی توانمند است. هنر او بحث و بررسی‌های دلنشینی است که به دنبال داستان‌ها پیش می‌آورد و اندیشه‌های درخشان عرفانی و فلسفی خود را در قالب آنها قرار می‌دهد. داستان بهانه‌ای است تا بهتر بتواند در پی حوادثی که در قصه وصف شده، مقاصد خود را بیان دارد. از معروف‌ترین آثار او می‌توان از دیوان شمس، مثنوی معنوی و فیه‌ما‌فیه نام برد. ارتفاع تندیس مولانا در حدود ۵۰ سانتی‌متر و وزن آن بیش از ۲ کیلوگرم است. سازنده، مولانا را در حالتی که ایستاده و با یک دست لبه عبای خود را گرفته نشان می‌دهد. در دست دیگر تندیس مولانا کتابی دیده می شود که معمولا در همه تندیس‌های شاعران وجود دارد. جنس این تندیس از فایبرگلاس است و در کارگاه «تندیس و پیکره‌سازی شهریار» ساخته شده است. مجسمه‌ها می توانند از هر جنسی باشند، می‌توانند در هر اندازه و شکلی باشند، پیچیده یا ساده باشند. اما به طور قطع هر کدام پیامی برایمان دارند. می‎توانند قهرمان‌های اساطیری باشند که در داستان‌ها اسمشان را شنیده‌ایم، یا می‌توانند شکل‌های ساده هندسی باشند. می‌توانند پیکره شاعر محبوبی بر سر میدان شلوغ شهر باشند، یا حتی پرنده‌ سفالی روی طاقچه. مجسمه‌ها مثل سفر می‌مانند. سفری از زندگی روزمره به سوی احساس و اندیشه، به سوی زیبایی و از همه مهم‌تر به سوی گفتگوی تمدن‌ها، فرهنگ‌ها و اندیشه‌های مختلف و متفاوت با یکدیگر. مجسمه‌ها می‌توانند بیانگر یک اندیشه، فرهنگ یا تمدن باشد. فرهنگ و اندیشه‌ای که گاهی اوقات از قرن‌های گذشته با انسان سخن می‌گوید.