۸ قانون چیدمان منزل که باید فراموش شان کنید!

بی خیال قانون های چیدمان شوید

برقراری تناسب در چیدمان منزل یا همان دکوراسیون، یکی از مهم ترین اصول خلق یک دکور زیبا و چشم نواز است. احتمالا شما هم دکورهایی را دیده اید که به رغم صرف هزینه گزافی که برای تهیه وسایل آنها شده است، اصلا زیبا به نظر نمی رسند و مجموعه ای نامتناسب از اشیای گران قیمت را تنها دور هم جمع کرده اند.

به خیال خیلی از ما طراحان داخلی آدم هایی هستند که یاد گرفته اند خیلی بهتر از ما وسایل خانه را با هم متناسب و هماهنگ بچینند. ما همیشه بر این باور هستیم که طراحان بیشتر از ما کتاب قوانین طراحی داخلی را خوانده و از بر کرده اند در حالی که داستان کاملا برخلاف این قضیه است.

قانون های چیدمان منزل

گذشته از اصولی که در رابطه با انتخاب درست رنگ، بافت، سبک دکور و اشیای متناسب با سبکی که بر می گزینید، ریاضیات و تناسب ریاضی نقش بسیار مهمی در چیدمان صحیح منزل شما ایفا می کند. یک چیدمان اصولی بر مبنای اصول ریاضی فرمول های ساده ای دارد که اگر آن را فرا بگیرید می توانید متناسب با فضایی که در اختیار دارید دکور زیبایی را خلق کنید و از اینکه منزل خود را به محیطی تبدیل کنید که در آن تنها اشیا بی هیچ تناسبی در کنار هم قرار گرفته اند، دوری کنید.

ما کار طراحان داخلی را می پسندیم برای اینکه آنها به راحتی هر قانونی را زیر پا می گذارند ولی فقط صدایش را درنمی آورند. درواقع طراحان داخلی هیچ قانون خاصی ندارند. آنها فقط دنباله روی ذوق و سلیقه خودشان هستند و بی توجه به کتاب قانون هایی که ما در همه این سال ها درباره چیدمان خانه و زندگی مان تدارک دیده بودیم. اگر می خواهید مانند یک طراح حرفه ای خانه تان را زیبا کنید لازم است گاهی بی خیال قانون ها شوید و کمی جسارت به خرج دهید. نگران هم نباشید؛ هر قانونی یک روزی نقض می شود!

قانون اول:جای کتابخانه در سالن غذاخوری نیست

هیچ جای کتاب قانون های دکوراسیون داخلی نیامده که سالن غذاخوری خانه باید آرام ترین و دنج ترین فضا را به خودش اختصاص دهد. اگر تا امروز این مساله در زمان طراحی ها باب بوده فقط به خاطر باور اشتباه یا موج خاصی بوده که در دورانی به راه افتاده وگرنه برخلاف تصور همه می توان اتاق غذاخوری را شلوغ هم جلوه داد؛ مثلا قرار دادن کتابخانه در سالن غذاخوری این روزها یکی از ترفندهایی است که طراحان مدرن به آن دست می زنند. پس بی خود و بی جهت دور تا دور میز غذاخوری تان را خالی نکنید و اجازه دهید مهمان ها موقع غذاخوردن فرصتی برای کنجکاوی هم داشته باشند.

قانون دوم:هر اتاق نشیمن یک کاناپه می خواهد قانون دوم:هر اتاق نشیمن یک کاناپه می خواهد

اینکه باید حتما در اتاق نشیمن مبل راحتی وجود داشته باشد باز هم از آن قانون هایی است که اصلا خط و ربطش معلوم نیست. هیچ لزومی ندارد که در هر اتاق نشیمنی یک یا دو کاناپه عریض و طویل وجود داشته باشد. درواقع در باور ما تا امروز مبل های نیم ست هم بدون کاناپه نبوده اند در حالی که امروز در طراحی مدرن قانون نانوشته عجیبی را کنار گذاشته اند و خیلی وقت ها به داشتن چهار مبل ساده راحت اکتفا می کنند. طراحان داخلی این روزها کاناپه ها را بیشتر در اتاق خواب یا کنار کتابخانه های شخصی جا می دهند. اگر هم خانه ها خیلی بزرگ باشند آنها را به اتاق دیدن تلویزیون و محل دور هم نشینی شان منتقل می کنند.

قانون سوم:طرح و رنگ های شلوغ در خانه های کوچک ممنوع است

خانه های امروزی دیگر همه کوچک شده اند اما این مساله دلیل نمی شود که کسی دیگر سراغ ایده های ناب طراحی نرود و به خاطر یک قانون عجیب در طراحی داخلی کلی از زیبایی های خانه را کم کند. قانونی که می گفت در خانه های کوچک باید کمتر ریسک به خرج داد و از به کار بردن رنگ های برجسته و طرح های شلوغ خودداری کرد این روزها دیگر خریداری ندارد. پس هر قدر هم که خانه تان کوچک باشد باز هم می توانید طرح کاغذدیواری شلوغ برایش انتخاب کنید یا در و دیوار آن را پر از رنگ و طراوت کنید. فقط این وسط یک ایراد کوچک هست؛ اینکه ممکن است شلوغی زود دل تان را بزند یا فضا آن قدر برای تان خسته کننده شود که دیگر مایل نباشید مدت زیادی در آن بمانید که البته این مشکل را هم می توان با انتخاب مناسب لوازم محیط درست کرد.

قانون چهارم:هر اتاقی یک فرش می خواهد

باوری که در بین ما ایرانی ها رواج زیادی دارد این است که بعد از چیدن وسایل هر کدام از اتاق ها باید وسط هر فضای خالی یک قالی یا قالیچه پهن کنیم. فرقی هم برای مان ندارد که طراح ساختمان با چه زحمت و ظرافتی برای انتخاب نوع و جنس کفپوش ها وقت گذاشته است. سرامیک یا سنگ، لمینت یا پارکت فرقی ندارد؛ تا امروز قانون این بوده که اتاق باید با فرش پوشیده باشد در حالی که دیگر این طور نیست. حالا طراحان داخلی دارند به سمت خداحافظی با فرش ها پیش می روند. به عقیده خیلی از این طراحان ترکیب سنگ و چوب روی کف خانه زیباترین نمایی است که می توان خلق کرد.

قانون پنجم:وسایل باید با هم هماهنگ باشند

این روزها اگر به کارهای هر طراح معروفی نگاهی بیندازید، متوجه نکته عجیبی می شوید؛ اینکه دیگر در کارهای طراحان بزرگ خبری از ست بودن همه وسایل خانه با هم نیست. یک قانون قدیمی همیشه می گفت وسایل خانه باید از هر لحاظ مانند جنس، رنگ، استیل و. . . هماهنگ باشند در حالی که دیگر این روزها کسی به این قانون توجهی ندارد. اگر مبل های چوبی بزرگی دارید، حتما نباید یک میز چوبی جلویش قرار دهید. فرفورژه ها هم می توانند کارساز باشند یا اگر پرده های تان آبی و راه راه هستند دیگر دلیلی ندارد که مبل ها را همرنگ و هم طرح آنها انتخاب کنید. این روزها زیبایی در ناهمگون بودن خلاصه شده است!

قانون ششم:هر دست مبل یک میز لازم دارد

محال است به خانه ای وارد شوید و جلوی کاناپه بزرگی که در وسط هال و پذیرایی اش قرار گرفته یک میز چوبی بزرگ همراه چند عسلی نبینید. این تصویری است که قانون های طراحی قدیمی در خانه های ما شکل داده اند؛ اینکه باید جلوی هر دست مبل راحتی حتما یک میز باشد. در حالی که این روزها دیگر خبری از این قانون عجیب نیست. این روزها یا دیگر جلوی کاناپه های روبه روی تلویزیون میزی نمی گذارند یا اگر به آن نیاز داشته باشند به یک صندلی عثمانی اکتفا می کنند. روی این صندلی های عثمانی که ما تا امروز به چشم مزاحم به آنها نگاه می کردیم می توان یک سینی چوبی گذاشت و لوازم دم دستی را جا داد.

قانون هفتم:وسایل چوبی همه قهوه ای هستند

معلوم نیست از آن لحظه ای که بشر ساخت وسایل چوبی را آغاز کرد چه کسی این قانون را هم سر زبان ها انداخت که چوب باید رنگ خودش را داشته باشد؛ اینکه باید قهوه ای باشد حالا در هر طیف و درجه ای. این باور سالیان سال است که بین مردم رایج شده؛ طوری که همه به یک دست مبل و صندلی چوبی زرد یا آبی رنگ مدت ها خیره می مانند یا وقتی کسی صحبت از داشتن یک تخت و کمد قرمزرنگ می کند انگار که از سیاره ای دیگر آمده است. در حالی که این روزها خیلی از طراحان برای متفاوت جلوه دادن کارهای شان سراغ رنگ ها می روند. آن هم پاشیدن رنگ روی چوب هایی که ما همیشه به قهوه ای دیدن آنها عادت کرده ایم.

قانون هشتم:خانه کوچک باید لوازم کوچک داشته باشد

کوچک ترین اتاق ها در خانه های ما همیشه کوچک ترین وسایل را داشته اند. ما بیشتر ترجیح می دهیم برای یک خانه با فضای کوچک همه وسایل را داشته باشیم اما در حد و اندازه هایی کوچک. به عنوان مثال ما هیچ وقت در خانه بی خیال میز ناهارخوری نمی شویم که به جایش یک دست مبل راحت بزرگ داشته باشیم. ما هر دو دست را می خریم اما کوچک و تقریبا بی استفاده. این در حالی است که به عقیده کارشناسان هر اتاق کوچکی با وسایل کوچک، از چیزی که هست کوچک تر هم به نظر می رسد. پس ترس به خودتان راه ندهید و همین امروز برای اتاق خواب تان یک تخت بزرگ با پشتی چوبی مجلل انتخاب کنید؛ آن وقت به تفاوت ها پی می برید.